Το σημερινό περιστατικό της παράσυρσης του ΕΛΥΡΟΣ από τους θυελλώδεις νοτιοανατολικούς ανέμους έρχεται να υπενθυμίσει για ακόμα μία φορά την απουσία ορθής λιμενικής πολιτικής και διαχείρισης του λιμένα.

Το ΕΛΥΡΟΣ παρασύρθηκε από τους ανέμους, αφού οι κάβοι του δεν άντεξαν τις δυνάμεις που ασκούσαν οι θυελλώδεις άνεμοι στις πλευρικές του επιφάνειες, ωθώντας το προς την κεντρική λεκάνη και το εμπορικό τμήμα του λιμένα.

Το πλήρωμα έγκαιρα έκανε ενέργειες έτσι ώστε να προσπαθήσει να καθυστερήσει την παράσυρση του πλοίου μέχρι το μηχανοστάσιο να τεθεί σε πλήρη ετοιμότητα έτσι ώστε το πλοίο να έχει ίδια μέσα χειρισμού. Με χρήση όσων κάβων δεν έσπασαν αλλά και των αγκυρών, το πλοίο ορθοπλώρισε στους ανέμους ώσπου εν τέλει με την χρήση των κυρίων μηχανών απομακρύνθηκε από το λιμάνι.

Μόλις οι άνεμοι κόπασαν, το πλοίο έδεσε στην ίδια θέση όμως κάπου εδώ ξεκινάνε τα ερωτήματα. Τι θα γινόταν αν το πλήρωμα δεν είχε ενεργήσει με τόση αποτελεσματικότητα; Τι θα γινόταν αν όλοι οι κάβοι είχαν κοπεί και δεν υπήρχε δυνατότητα να επιβραδυνθεί η παράσυρση του πλοίου;

Σε τέτοιους ανέμους, η ναυτική τέχνη αλλά και η ασφάλεια του πλοίου επιτάσσει την παραβολή του πλοίου σε προσήνεμο μώλο έτσι ώστε να μην ασκούνται υπερβολικές δυνάμεις στα μέσα πρόσδεσης του πλοίου. Η μοναδική τέτοια προβλήτα, πλαγιοπρυμνοδέτησης, είναι αυτή του εμπορικού λιμένα όπου βρίσκεται ελλιμενισμένο το SILVER WIND αλλά δεν είναι προς χρήση από ΕΓ/ΟΓ πλοία λόγω της ζημιάς που η εν λόγω θέσης πρόσδεσης έχει «κληρονομήσει» από το ΠΕΛΑΓΙΤΗΣ.

Οι κίνδυνοι παραμένουν, το λιμάνι δεν είναι πάντα ασφαλές και η διαχείριση πάει περίπατο.

Ευτυχώς που υπάρχουν πληρώματα εξαιρετικά καταρτισμένα και αντιμετώπισαν επιτυχώς την κατάσταση.